Kız Kıza Saklı Sırlar - itiraf

Merhaba, ben Gizem.Bunu anlatmak kolay değil ama içimde tuttuğum sırlar artık beni susturamayacak kadar ağırlaştı. Belki de yazmak, söylemekten daha kolaydır. Çünkü kelimeler dudaklarımdan çıkarken titriyor, ama kağıda dökülünce cesaret kazanıyor.

O gece sıradan başlamıştı. İki dost, aynı kanepenin üzerinde, kahkahalar ve şarap kadehleriyle. Film yarım kalmış, sohbet koyulaşmıştı. Onun gözlerine her baktığımda içimde saklı olan şey biraz daha açığa çıkıyordu. Ne zaman güldüğünü görsem, gözlerim istemsizce dudaklarına kayıyordu. Fark ettiğimde aceleyle gözlerimi kaçırıyordum ama çok geçti; kalbim zaten çoktan yakalanmıştı.

Saat ilerledikçe ortam değişti. Kahkahalar azaldı, fısıltılar arttı. Dizlerimiz aynı örtünün altında birbirine değiyordu. Önce tesadüf sandım ama sonra onun da geri çekilmediğini fark ettim. İçimdeki sır dilimin ucuna kadar gelmişti. Ve birden söyledim:

“Bunu sana söylememem lazım ama… seni düşündüğüm anlar oluyor.”

O an kalbim göğsümden çıkacak sandım. O ise sustu. Gözlerini bana dikti, dudaklarını ıslattı, sonra hafifçe gülümsedi. Hiçbir şey demedi ama gözleri bütün itirafları benim yerime yapıyordu.

Elim titreyerek onun bileğine dokundu. Geri çekileceğini düşündüm ama çekilmedi. Aksine, parmaklarını benimkilerin üzerine kapattı. Nefesimiz birbirine karışıyordu. İçimde yıllardır susturduğum fırtına bir anda dışarı taşmaya başladı.

Zaman durmuş gibiydi. Odanın içinde sadece biz vardık. Şarap kadehlerinden yayılan kırmızı ışık gibi, havada sıcak bir gerilim dolaşıyordu. Ona biraz daha yaklaştım. Göz göze geldiğimizde artık hiçbir şey saklanamazdı.

O gece, “kız kıza saklı sırların” gerçekten ne anlama geldiğini öğrendim. Ve biliyorum, sabah geldiğinde hayatımız eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü bazı sırlar bir kez açığa çıktığında, artık sonsuza dek bizimle kalır.